​Γιάννης Λάμπρου

Αποτελεί προέκταση της οστεοπαθητικής επιστήμης. Γνώρισε ανάπτυξη ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1980 στις Η.Π.Α., όπου ο Δρ John Upledjer μίλησε πρώτος για το ρυθμό με τον οποίο πάλλεται το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Τότε αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο όρος «κρανιοϊερό σύστημα» που προήλθε από το κρανίο και το ιερό οστό.

Η συμμετρία, ποιότητα, ρυθμός και εύρος του παλμού αποτελούν ενδείξεις για την ευρυθμία του συστήματος. Πάνω σ' αυτό βασιζόμενος ο θεραπευτής οδηγείται στην επίλυση δυσαρμονιών που έχουν εγκατασταθεί στο σώμα. Αυτά τα δυσεπίλυτα προβλήματα είναι δυνατόν να προέρχονται ακόμα και από την εμβρυακή ηλικία ή να εγκαθίστανται στη διάρκεια του τοκετού. Αρκετά νευρολογικά προβλήματα βρίσκουν λύση με την κρανιοϊερή θεραπεία.

Ιδιαίτερη ευεργεσία σημειώνεται σε παιδικές δυσλειτουργίες όπως: αυτισμός, δυσλεξία, υπερκινητικότητα, επιληψία, εγκεφαλική παράλυση. Η θεραπεία ενδείκνυται την περίοδο της εγκυμοσύνης, προετοιμάζοντας το σώμα της γυναίκας για τον τοκετό. Επιλεκτικά αναφερόμαστε και σε άλλες παθολογίες: ημικρανίες, ίλιγγος, ιγμορίτιδα, τρίξιμο δοντιών, αρθρίτιδες, τραυματισμοί αυχένα.